Στη στοματική μας κοιλότητα συνεχώς λαμβάνουν χώρα διάφορες μηχανικές,χημικές και βιοχημικές διεργασίες, με αποτέλεσμα να την καθιστούν άκρως επιθετική απέναντι στις διάφορες οδοντιατρικές εργασίες (σφραγίσματα,στεφάνες,γέφυρες κ.α.).Έτσι ο χρόνος ζωής αυτών,ακόμα και των πιο καλά φτιαγμένων, δεν είναι απεριόριστος.Συγκεκριμένα τα σφραγίσματα μπορούν να παραμείνουν αρκετά χρόνια πλην όμως κάποια στιγμή πρέπει να αντικαθίστανται γιατί κατά την παραμονή τους μπορεί να υποστούν φθορές ή ακόμα και απόπτωση.
Οι βασικές αιτίες που οδηγούν τα σφραγίσματα σε αποκατάσταση είναι οι εξής:
- Η φθορά της επιφανείας τους,οπότε το σφράγισμα χάνει την ανατομικότητά του και δεν αποδίδει σωστά το σχήμα του δοντιού.Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την κατακράτηση τροφών και την πρόκληση βλαβών στο δόντι και στα ούλα.
- Η απορρόφηση χρωστικών από το σφράγισμα, οπότε αλλάζει το χρώμα τους και δεν μας ικανοποιεί αισθητικά.
- Η αποκόλληση του σφραγίσματος από το δόντι ή η φθορά των ορίων του ,οπότε το κενό που δημιουργείται αποτελεί μια πρόκληση για τα μικρόβια του στόματος που προκαλούν την τερηδόνα.Τα μικρόβια που διεισδύουν στο κενό αυτό,σε συνδυασμό με τα σάκχαρα που πάντα υπάρχουν από τα υπολείμματα των τροφών μας,θα προκαλέσουν τερηδόνα κατά μήκος των ορίων του σφραγίσματος.Αυτή η τερηδόνα θα προχωρήσει ανενόχλητη στο εσωτερικό του δοντιού, θα προκαλέσει φλεγμονή του πολφού και στη συνέχεια απόστημα με αποτέλεσμα ακόμη και την απώλεια του δοντιού αν αυτό παραμεληθεί.
- Τα κατάγματα των σφραγισμάτων (σπάσιμο ενός μέρους τους),οπότε στο σημείο αυτό μπορούν εύκολα να ξεκινήσουν οι παραπάνω διεργασίες.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα σφραγίσματα πρέπει να αντικαθίστανται.Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι συχνές επισκέψεις στον οδοντίατρο, ο οποίος μπορεί να εντοπίζει αυτά τα προβλήματα σε αρχικό στάδιο και να επεμβαίνει άμεσα, προκειμένου να μην δημιουργείται εντονότερο πρόβλημα στο δόντι.
